воскресенье, 4 июля 2010 г.

риторический вопрос :D

ცრემლის თვისებებზე, მის ფუნქციურ და მორფოლოგიურ დატვირთვებზე უკვე ისე თუ ასე რაღაც გაგვეგება, თუმცა ბევრი კითხვა მაინც მიჩნდება მშვენიერი სანახაობის-ტირილის დროს.
ენერგო ვაპირი ნამდვილად არა ვარ, თუმცა ვაღიარებ (მარჯვენა ხელსაც გულზე დავიდებ თუკი ასე უფრო დამაჯერებლად გამოვჩნდები) და გეტყვით ვგიჯდები თაკუნას ტირილზე, თაკოს ტირილი არის ულამაზესი სანახაობა , რომელიც არავინ არ უნდა გამოტოვოს , რადგან ერთხელ ცოცხლობს ადამიანი თაკო კი ყოველი მელოდრამის დასრულების შემდეგ გულმოდგინედ აფრქვევს მის ლიზოციმით გაჯერებულ მარგალიტებს, სახე უპატარავდება , ნიკაპი ეკუჭება, თვალები უწითლდება, ციცქნა ტუჩები ებერება , ლოყები ასდის თვალებამდე და ბავშვივით მოთქვამს (გავიფქრე თუ არე თას ტირილი პულსი ამიჩქარდა და ადრენალინი გამომეყო) მიყვარს თას ტირილი უმიზეზოდ ტირის თუ მიზანმიმიმართულად, მიყვარს, თუმცა მართლა არ ვარ ენერგო ვამპირი (გულთან ხელი).
ამ წერა-წერაში კითხვა დამებადა და ცქმუტვა დავიწყე , და გავიხსენე თუ სად მიტირია და როდის. უმეტესად მიტირია მარტო და ჩუმად, ტუმცა 400 კაციან ქოწილშიც კი აღმომხვედრია გოდების ხმა , მიტირია ყვითელ ავტობუსში ბოლო სკამზე ფანჯარისკენ მიბრუნებულს,მიტირია ტუალეტში (ალბათ ბევრს ,,მოუბაძავს" ჩემთვის) აგრეთვე მიტირია ლოგინში, საბნის ქვეშ ან ბალიშდაფარებულს, მიტირა უმიზეზოდ და მიზეზით, მიტირია გულში და მიცინია სახი , მიტირია ახალ წელს მარტოს სარკის წინ, მაგრამ ვფიქრობ და ვეძებ ადგილს სად არ შემიძლია რომ ვიტირო? სად? მართლა ვფიქრობ და ვერ მივაგენი ადგილი სადაც ცრემლი იქნება სირცხვილი , იქნებ ინტელექტუალებმა უკეთ გამოიცნონ და აღმოაჩინონ ეს ადგილი, მაგრამ მე ვერ ვიპოვე, იქნებ ზღვაა? არა ტირი და პირიქით შენი ცრემლები ზღვას ერთვის , იტირე ბატონო არავინ გიშლის, იტირე თეატრში, არავინ გიკრძალავს, კინოში, უდაბნოშიც კი არ გაგიშრება ცრემლი, იტირე გარდაცვლილთან , იტირე ახალდაბადებბულთან ერთად (ყველა შენს გულჩვილობას მიაწერს)...არა მაინც სად არ შეიძლება ტირილი. არ! როგორც გასვენებაში ვერ გაიცინებ და ადამიანურ ჩარჩობეში არ ჩაჯდება სიცილი აი ასე? ჰმ გასაუბრებაზე? გასაუბრებაზე უარის  მიღების შემთვევაშიც გავამაღთლებდი ტირილს , გამოცდაზეც, ნუ არვიცი ადგილს ვეძებ სადაც არ შეიძლება ტირილი არ! და ვერ ვიპოვე და გული მეტკინა ამ ცხოვრებაში უფრო მეტი სევდა ყოფილა ვიდრე სიხარული, თუმცა ყველაზე მეტად ადამიანი სიხარულს ცრემლებთან ერთად გადმოსცემს, თუმცა ცრემლები მაინც მელანქოლიის სიმბოლოდაა აღიარებული. დავიბენი... დავიბენი და ისევ ჩემი თაკუნას ცრემლები გამახსენდა , გამახსენდა და დადებითი მუხტი მომვარდა , და ტირილი მომინდა, გულით მომინდა წამომსვლოდა ცრემლები, ოღონთ სიხარულის , მაგრამ გულმა თვალი ჩამიკრა და შენ როგორც გინდა ისე ვერ არი ეს ცხოვრება მოწყობილიო მითხრა და განაგრძო ფეთქვა მე კი კვლავ ჩავფიქრდი თვალები დავხუჭე და Опубликовать сообщение-ს დავაწექი :)
p.s.თაკუნა ჩემი მეგობარია

ცრემლი ცრემლი ცრემლი

ცრემლები მუდმივად გამომუშავდება მცირე ჯირკვლების მეშვეობით, რომლებიც თვალის ზედა გარეთა კუთხეშია განლაგებული. ადამიანი თვალს წუთში 10-15-ჯერ ახამხამებს. თვალის კაკალი აფსკის ფენით იფარება, რომელიც მას მტვრის, ინფექციების, ძლიერი ქარისა და ცივი ჰაერისგან იცავს. დღეში - 4000 წვეთი, მთელი ცხოვრების მანძილზე კი დაახლოებით 70 ლიტრი ცრემლის სითხე გამოიყოფა.
თვალის ლორწოვანი გარსის გაღიზიანების დროს რეფლექტორული ცრემლდენა ძლიერდება. სულ სხვა საქმეა ემოციური ცრემლი. შემადგენლობის თვალსაზრისით არის თუ არა რაიმე განსხვავება ემოციურ და რეფლექტორულ ცრემლებს შორის? ამ საკითხით სერიოზულად დაინტერესდა მინეაპოლისელი (აშშ) მეცნიერი, ბიოქიმიკოსი უილიამ ფრეი.

ცრემლები - ტკივილგამაყუჩებელი

ფრეიმ და მისმა კოლეგამ ცრემლების კვლევას თავიანთი ცხოვრების 20 წელი მიუძღვნეს. რეფლექტორული ცრემლების გამოკვლევა რთული საქმე არ არის, საკმარისი იყო მოხალისეებს ხახვი დაეჭრათ, მაგრამ ემოციური ცრემლების "გამოწურვა" ძალიან ძნელი აღმოჩნდა.

გამოკვლევებმა გვიჩვენა, რომ ემოციურ ცრემლებში 20 პროცენტით მეტი ცილაა, ვიდრე რეფლექტორულში, მეორეც, ისინი შეიცავს ენდორფინებს, მორფინის მსგავს ტკივილგამაყუჩებელ ნივთიერებას. ამიტომ ცრემლები ფიზიკურ ტანჯვას ამსუბუქებს. მათში არის ანტიბაქტერიული ფერმენტი - ლიზოციმი. ცრემლის კიდევ ერთი შემადგენელია პროლაქტინი, ჰორმონი, რომელიც სარძევე და საცრემლე ჯირკვლების მოქმედებას სტიმულს აძლევს და კარგ ფსიქიკურ გუნება-განწყობას უზრუნველყოფს. ფრეის გამოკვლევამ დაამტკიცა, რომ ცრემლები ორგანიზმის დამცავი რეაქციაა სტრესსა და ტკივილზე.

ცრემლების მეორე მკვლევარი, ფსიქოლოგი არტურ ჯეინოვი წერს: "ტირილი არა მხოლოდ ფსიქიკურ, არამედ ფიზიკურ დაავადებებსაც კურნავს. თავს ვუკრძალავთ თავისუფლება მივცეთ ემოციებს, ვყლაპავთ ცრემლებს. ამის გამო შემდეგში ნევროზსა და დეპრესიას ვიმკით. მოკლედ, რაც მეტი ცრემლია, მით მეტი სიმსუბუქეა". თუ პაციენტს ცრემლები სდის, ე.ი. კრიზისი დაძლეულია და რაღაც მომენტში კათარზისი დადგა. ხშირად ნაღველს ვერაფრით მოერევი, თუ არა ცრემლებით - ამბობენ ფსიქოთერაპევტები.

ცრემლების ენა

ავსტრიელმა ფსიქოთერაპევტმა ჯეფრი კოტლერმა ცრემლებს მიუძღვნა წიგნი "ცრემლების ენა". მასში ის აღწერს სხვადასხვა პარადოქსულ შემთხვევას საკუთარი პრაქტიკიდან, მაგალითად, მას ჰყავდა პაციენტი ქალი, რომელიც ხან ერთი თვალით ტიროდა, ხან მეორით. მარჯვენა თვალიდან ცრემლი მაშინ სდიოდა, თუ გარდაცვლილ დედას იგონებდა, მარცხენიდან - თუ მამას იხსენებდა. სხვა საბაბით მას ტირილი არ შეეძლო და მხოლოდ რამდენიმე წლის თერაპიის შემდეგ შეისწავლა ორივე თვალით ტირილი. კოტლერი ცრემლებს ურთიერთობის უნივერსალურ საშუალებებს უწოდებს, რომელიც არავერბალურ დონეზე ემოციების გულწრფელად გამოხატვის შესაძლებლობებს იძლევა. ბოლოს იმასაც დასძენს, რომ ცრემლები ადამიანების მანიპულაციის ძლიერი საშუალებაა.

სოციოლოგიური გამოკითხვები გვიჩვენებს, რომ ქალთა დაახლოებით ნახევარი ხშირად მიმართავს ცრემლებს, როგორც ბოლო არგუმენტს კამათში. მთავარია, ცრემლები ემოციურად დამაჯერებელი იყოს. თუ ორი მოკამათიდან უცებ ერთი ატირდება, გარშემო მყოფთა უმეტესობა სწორედ მას დაუჭერს მხარს, მისი თვალსაზრისის მიუხედავად.

სტატისტიკის მიხედვით, ქალები 5-ჯერ უფრო ხშირად ტირიან, ვიდრე მამაკაცები. რატომ სდით ქალებს უფრო მეტად ცრემლი? სქესობრივ მომწიფებამდე ჰორმონ პროლაქტინის რაოდენობა, რომელიც სარძევე და საცრემლე ჯირკვლების მოქმედებაზე აგებს პასუხს, ბიჭებსა და გოგონებს თანაბარი აქვთ, ამიტომ ისინი ხშირად და თავშეუკავებლად ღრიალებენ, ხოლო ასაკოვან ქალებს მისი დონე 60%-ით მეტი აქვთ, ვიდრე მამაკაცებს. ამიტომ ქალები უფრო ხშირად ტირიან.

ქალის ცრემლები მამაკაცის ცრემლებთან შედარებით ნახევარი გრადუსით თბილია, მსუბუქად და დაუბრკოლებლად მოედინება და თოვლის წყალივით გამჭვირვალეა. მათი წყალობით ქალები, მამაკაცებისაგან განსხვავებით, უფრო ადვილად იტანენ ცხოვრებისეულ უბედურებას და უფრო დღეგრძელებიც არიან.

ეს საინტერესოა
ცრემლებით ტირილს ადამიანი 5-12 წლის ასაკიდან იწყებს;
ძველი ბერძნები და რომაელები საფლავის ქვაზე ცრემლებისათვის სპეციალურ ღრმულს - ლაკრიმატორიას - აკეთებდნენ.

რისხვის ცრემლები ბრძოლის წინ რომაელი ლეგიონერებისთვის მამაცობის ნიშნად ითვლებოდა. მშიშარა სახეზე ფითრდებოდა, ხოლო თვალები მშრალი ჰქონდა.
ლყველაზე ხშირად საღამოს 19-სა და 22 საათებს შორის ტირიან და ერთი-ორი წუთის განმავლობაში დაახლოებით 50 კურცხალს ჩამოაგდებენ.

"მშრალი თვალის სინდრომი" ან საცრემლე ჯირკვლების ფუნქციის დარღვევა მძღოლების, ტელევიზორის მოტრფიალე მაყურებლის და კომპიუტერთან მომუშავე ადამიანების ავადმყოფობაა.

დაავადება ღრმავდება კონდიცირებული ჰაერისა და სურდოს წინააღმდეგ გამოყენებული სისხლძარღვების შემავიწროებელი საშუალებების გამოყენებისას. დროთა განმავლობაში ეს სინდრომი შეიძლება კონიუნქტივში ან რქოვანას წყლულში გადაიზარდოს. მას მკურნალობენ ხელოვნური ცრემლებით, წვეთებით, რომლებიც შემადგენლობით ადამიანის ცრემლების ანალოგიურია.
ლთაგვებს, რომლებსაც საცრემლე ჯირკვლები ამოაცალეს, ბეწვი დასცვივდათ და ჯანმრთელ ცხოველებთან შედარებით ჭრილობები უფრო დიდხანს არ შეუხორცდათ.

ნიანგები ნამდვილად ტირიან, მხოლოდ ნადავლის ჩაყლაპვისას, არა იმიტომ, რომ მსხვერპლი ებრალებათ, არამედ ამით საჭმლის მონელების პროცესს ეხმარებიან. ამიტომ გახდა მათი ცრემლები ფარისევლობის სიმბოლო.
მადლობთ ყურადღებისათვის ;)

пятница, 2 июля 2010 г.

სათვალე

ვერ ვიტან დაწყებას! ვერც დღის, ვერც საქმის,ვერც დიეტის, ვერც წერის და ვერც სწავლის
. ვერ ვიტან, თუმცა დღეში რამდნეიჯერმე მიწევს ჩემთვის საჭოჭმანო საქმის გაკეთება, არადა ფრიად საპასუხისმგებლო მისია მაკისრია, დისტრიბუტორი ვარ, დიახ დიახ დისტრიბუტორი და ვამარაგებ ხალხს გენიალური აზრებითა და იდეებით. ეხლა გაკვირდები და შენი გამომეტყველებით შემიძლია დავასკვნა რომ ვერფრით ვერ მივიქციე შენი ყურადღება, არადა კიდევ ერთხელ ეხლა უფრო ჩუმად გავიმეორებ რომ დისტრიბუტორი ვარ. ისე ძალიან საინტერესო საქმიანობაა და თუკი გულში აუგი ფრაზებით მომიხსენიეთ გთხვთ ინანოთ, გთხოვთ :)
ბევრი რომ არ გავაგრძელო სათვალეს შემოგთავაზებთ. სახეზე ირონია დაგთამაშებს ეხლა და მინდა დავაწმუნო საკუთარი თავი უბრალოდ იმიტომ გაგეღიმა , რომსწორედ ამ სათავლეს ედძებდი და იპოვე, რამ გადამაწყვეტინა სათვაალეებით ,,ბიზნესი? " , რამ და ერთმა წერილმა, წაგაკითხოთ? (დაწვრილებითი ინფორმაციისათვის გთხოვთ განაგრძოთ კითხვა :)
ე.წ.წ (ეგრედ წოდებული წერილი)
გენიალურ ადამიანს
,,ძვირფასო გენიალურო! სათვალე მინდა, თუკი ასარჩევად მიდგება საქმე იყოს შავი, რეიბანი, შუშებით და არა პლასტმასებით..დიდად არ ექნებოდა მნიშვნელობა მომიხდებოდა თუ არა , მთავარია იყოს სათავლე... სათვალე რომელიც გეტყოდა... სტოპ ის სირია, სტოპ ეს ყლეა, სტოპ ეს ნაბიჭვარი, ეს ბოზია, არ ენდო, არ დაეყრდნო ,არ გეტკინოს მისი ტკივილი....მინდა მაგრამ ვერ ვიპოვე ვერსად...დავეხეტები უსათვალოდ და ვგრძნობ რომ მატყუებენ, ზოგი სირულად , ზოგი ყლეურად ზოგიც აფერისტულად ნუ რა მნიშვნელობა აქვს. სათვალე მინდა , რათა დავმალო ჩემი სახეც, არ მინდა მათ დავემსგავსო, ან სხვას არ ვატკინო გული ჩემი სირული საქციელით, შეიძლება ასეც არის, ქვეცნობიერი ამისთვისაც მირჩევს მე მას,სათვალე ბერჯერ მომდომებია, მომდომებია როცა ყველაზე ბედნიერი ვიყავი და მომდომებია როცა მეგონა რომ ღმერთს დავავიწყდი, მომდომებია როცა ვიღაცა მლანძღავდა და როცა ვიღაც თავგამოდებით მაქებდა, მარტო ჩემი იქნებოდა სხვებს არ ვეტყოდი, ხო საზიზღრულად მოვიქცეოდი, მაგრამ არ მივცემდი არავის,. იმიტომ , რომ ეს დიდ ფსიქიკურ ტრამვასთანაა დაკავშირებული როცა გაიგებ რომ შენი მეგობარი დიდი ყლეა ზედ დაკიდებული მეგობრებით და როცა გაარკვევ , რომ შენ ,, მტერს" უყვარხარ ისე რა სასიამოვნოა როცა გაიგებ რომ ვიღაცას შურს შენი.ხოდა მინდა სათვალე! ამასწინათ ვცადე გავიკეთე შავი სათვალეები, და არაფერი გამოვიდა, ერთი იყო უფრო გამკაცრდა ყველაფერი და ჩარჩოებში ჩაისვა, ოფიციალური სახე მიიღო, ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მოვიძვრე, მოვიძვრე და მივხვდი გრძნობის სათვალეს ვერასდროს გავიკეთებ, რადგან არ შემწევს უნარი ხალხი მივიღო ისეთად როგორიც არის სინამდვილეში, მირჩევნია თვლის ბადურამ მოარგოს ის ნიღაბი რომელსაც ცდილობენ ატარონ, მაგრამ ის სათვალე მაინც მჭირდება რომელიც ამ ნიღაბს როცა ჩამოძვრებათ გაუსწორებს ხოლმე, არა სათვალე მინდა, ვიცი თქვენც გინდათ, ყველას უნდა განა მარტო მე და შენ...მინდა მაგრამ მეშინია ..მეშინია ცხრამაგი და ათმაგი გულისტიკივილის , არა! ვარდისფერი არ შემომთავაზოთ , ვერ გავიკითებ, უკვე შავი მეკეთა და დავინახე ვარდისფერის ხაფანგი, მინდა სათვალე..მინდა...მინდა რომ დამიცვას...სათვალე მინდა ,განა ოქროსი ან ვერცხლის , არა, უბრალოდ სათვალე.. "
წავიკითხე ე ს წერილი და დამწერზე გავბრაძდი! ფუფ უზრდელი! რეებს წერს-მეთქი, მაგრამ მერე იმდენად განცავიდე მისი გულისტკივილი რომ სათვალეების ძებნაც დავიწყე, სხვათაშორის ბევრი წვალების შემდეგ მივაგენი და მხოლოდ ერთი ცალი წამოვღგე. გულის ჯიბეში მიდევს და სხვებს ვთავაზობ , თUმჩა მე ერთხელაც არ გამიკეთებია რადგან მეშინია მეც ამ წერილის ავტორივით არ გამიფართოვდეს თვალები ცხოვრებაზე. დავატარებ ამ შავ სათვალეს და არავინ არ ყიდულობს, მეკი წერილის დამწერი დავკარგე :)